Ptak łatwy do rozpoznania nie tylko dzięki obecności charakterystycznego czubka na głowie, ale także w locie – z powodu kontrastowego ubarwienie i zaokrąglonego kształtu skrzydeł. Wiosną warto obserwować głośne, akrobatyczne loty tokowe czajek. Zagęszczenie gatunku zależy przede wszystkim od udziału pastwisk w krajobrazie. Mniej licznie zasiedla łąki kośne, zwłaszcza zalewowe. Środowiskiem suboptymalnym (zastępczym), choć w ostatnich latach coraz istotniejszym, są pola uprawne (zasiewy zbóż jarych oraz kukurydzy). Mimo tego, że czajkę wciąż dość łatwo spotkać, w ciągu ostatnich 10 lat liczebność gatunku w Polsce spadła aż o 40%, co kwalifikuje gatunek (wg. kryteriów IUCN) do uznania za narażony na wyginięcie. Podobne trendy obserwujemy u wszystkich gniazdujących w kraju ptaków siewkowych (krewniaków czajki). Za główne przyczyny tak niepokojącej diagnozy uznaje się wzrastającą presję drapieżniczą ze strony lisów, czy ptaków krukowatych, a także intensyfikację rolnictwa związaną z wcześnie wykonywanymi pokosami na łąkach, podczas których niszczone są lęgi tych ptaków.

Więcej na temat czajki: http://ptaki-rolnictwo.bocian.org.pl/czajka