Kolejny obok kuropatwy typowo polny gatunek o malejącym trendzie liczebności. W przeciwieństwie do swojej osiadłej krewniaczki przepiórka jest migrantem, który na lęgowiska przylatuje dopiero w maju, a odlatuje w sierpniu-wrześniu. W tym krótkim okresie, zwłaszcza nocami, słychać bardzo charakterystyczny, miły dla ucha głos samca przepiórki (co ciekawe, u tego gatunku samiec nie uczestniczy w budowaniu gniazda, ani odchowie młodych). Przepiórkę bardzo trudno zobaczyć, gdyż woli uciekać pieszo w gęstej roślinności, a dopiero w momencie przypadkowego natrafienia na człowieka, raptownie wyfruwa spod nóg i odlatuje prostym, furkoczącym lotem. Z podobnych przyczyn jak w przypadku kuropatwy, w Polsce jej liczebność i rozpowszechnienie zmniejszają się w niepokojącym tempie, co kwalifikuje gatunek do kategorii narażonych na wyginięcie.

Więcej na temat przepiórki: http://ptaki-rolnictwo.bocian.org.pl/przepiorka